Αυτό το οποίο πυροδότησε να γραφτεί το έργο συνέβη χρόνια πριν. Είχα περάσει ολόκληρη τη μέρα σε μια μικρή πλατεία στην Muggia, κοντά στην Τεργέστη. Κάθισα στην ταράτσα ενός καφέ και έβλεπα τη ζωή να περνάει. Κανένας από τους ανθρώπους που στριφογύριζαν στην πλατεία δεν γνώριζε τίποτα ο ένας για τον άλλον, εξ' ού και ο τίτλος. Αλλά εμείς οι θεατές, τους βλέπουμε σαν γλυπτά που σμιλεύουν ο ένας τον άλλον, αναλόγως με το τι συνέβη πριν, το τι θα συμβεί μετά. Μόνο μέσα από αυτό που θα ακολουθήσει, αποκτά περίγραμμα αυτό που προηγήθηκε. Και αυτό που έλαβε χώρα πριν, σκαλίζει σαν τον γλύπτη το μάρμαρο, γι' αυτό που θα ακολουθήσει. 

Πέτερ Χάντκε
(από το πρόγραμμα της παράστασης)