δημήτρης καταλειφός

 

Κριτική : Θεόδωρος Γεωργίου / Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας και Θεωρίας της Τέχνης στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.

Όσοι βρεθήκαμε εκείνο το μαγικό δειλινό στην ερειπιώνα της Δήλου, ζήσαμε την ύψιστη αισθητική εμπειρία της ζωής μας.Ο σκηνοθέτης Νίκος Διαμαντής, με φαντασία, έμπνευση και δημιουργικό πνεύμα <<έστησε>> ένα θεατρικό ορατόριο με τον τίτλο ''Εξαγωγή'' και εμείς, ως θεατές <<κατασκευάζουμε>> τις δικές μας προσωπικές ανεμόσκαλες, για να φθάσουμε στο Απόλυτο.

[...]Ας εξετάσουμε όμως σε τρία επίπεδα {σε τρεις σφαίρες} τί ακριβώς έκανε ο Νίκος Διαμαντής και πώς εμείς οι θεατές τον ακολουθήσαμε.Στο πρώτο αφηγηματικό επίπεδο, ο σκηνοθέτης επεξεργάστηκε μια κειμενική <,συνύχηση>>,όπως  χαρακτηριστικά γράφει  ο ίδιος στο συνοδευτικό έντυπο της παράστασης. Δυο θεμελιώδη κείμενα: το ένα απο την τραγωδία του Ιουδαίου Εζεκιήλ και το άλλο με τα αποσπάσματα απο τη Βίβλο, με θέμα την Έξοδο του Μωυσή, αφηγούνται την ιστορική πορεία του ανθρώπου προς το φως της ελευθερίας και του αυτοπροσδιορισμού του. Η αφηγηματική δομή συμπληρώνεται με κείμενα του Χρήστου Χρυσόπουλου. 

Η σκηνική δραματουργία αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα: σ'ένα αναλυτικό και σ'ένα συνθετικό. Αυτά όμως τα επίπεδα συγκροτούν ένα ενιαίο σύνολο στο οποίο, θεατρική πράξη, μουσική σύνθεση και εικαστική παρέμβαση συνυπάρχουν και θα έλεγα ότι μεταξύ τους διαμεσολαβούνται. 

Η αναλυτική δραματουργία του Διαμαντή διαμεσολαβείται με την εικαστική παρέμβαση του Θανάση Μακρή, ο οποίος έχει τοποθετήσει στον ερειπιώνα της Δήλου πίνακες που απεικονίζουν τις πληγές του Φαραώ. Το θεατρικό αναλόγιο του Καταλειφού και οι πίνακες συγκροτούν μια ιδιαίτερη αισθητική ενότητα εντός του συνολικού αισθητικού αποτελέσματος.

Όταν όμως εξετάσει κανείς από τη σκοπιά της αισθητικής εμπειρίας, το θεατρικό ορατόριο του Νίκου Διαμαντή τότε θα διαπιστσώσει οτι ο άνθρωπος ως μέλος ενός κοινωνικού συνόλου επιδιώκει την έξοδο από όλους τους προσδιορισμούς που ορίζουν τη ζωή του. Ο άνθρωπος βρίσκεται διαρκώς στο καθοδόν της <<εξαγωγής>>, της συνάντησής του με το Απόλυτο. 

Ο Νίκος Διαμαντής με αυτό το θεατρικό του ορατόριο στον ερειπιώνα της Δήλου φθάνει στο απόγειο της σκηνοθετικής του δημιουργίας και εμείς ή τελοσπάντων όσοι συμμετέχουμε στην αισθητική αγγίζουμε το Απόλυτο.

άσπα ανωγιάτη

όμηρος πουλάκης

 

δανάη παπουτσή

λητώ μεσσήνη

βαγγέλης ρόκκος

ανδρέας κολίσογλου - κωνσταντίνος μίχος

τζένη σκαρλάτου